Minnesota’da yaşayan ve işi gereği sürekli seyahat eden Pete Carleton için o Şubat sabahı, yüzlerce kez yaptığı rutinlerden farksız başlamıştı. Güvenlikten geçti, su şişesini doldurdu ve uçağın kapısında meslektaşlarıyla şakalaştı. Toronto uçağına bindiğinde 9D numaralı koltuğuna yerleşti, kulaklıklarını taktı ve dış dünyayla bağlantısını kesti. Ancak birazdan yaşayacağı kabus, hayatını sonsuza dek değiştirecekti.
"Yarasalar gibi asılı kaldık"
Delta Connection uçağı inişe geçtiğinde işler bir anda ters gitti. İniş takımları kırıldı, uçağın gövdesi buz tutmuş betonun üzerinde sürüklenmeye başladı. Kanat koptu, kuyruk ayrıldı ve devasa jet nihayet durduğunda tamamen ters dönmüştü.
Carleton o anları, "Uçak durduğunda her şey yer değiştirmişti. Yer tavan, tavan ise yer olmuştu. Emniyet kemerlerimize tutunmuş, yarasalar gibi baş aşağı asılı kalmıştık," sözleriyle anlatıyor. Kabindeki sessizliği bozan tek şey, darbenin şiddetini algılayan yolcuların Apple Watch'larından yükselen acil durum alarmlarıydı.
2,7 ton yakıtın içinde yaşam mücadelesi
Penceresinden devasa alevlerin yükseldiğini gören Carleton, hayatta kalmak için saniyelerle yarıştı. O sırada kabinin içine yaklaşık 2,7 ton (6.000 pound) jet yakıtı dolmaya başladı. Daha birkaç saat önce yüzüne bile bakmadığı yanındaki yabancı yolcuyla birbirlerine yardım ederek kemerlerini çözdüler. Carleton, baş aşağı duran baş üstü dolaplarından dökülen valizleri kenara iterek diğer yolculara çıkış yolu açtı.
Uçaktan çıkıp güvenli bir mesafeye ulaştığında ise dehşeti gözleriyle gördü: Az önce kendisinin çıktığı acil çıkış kapısından iki itfaiyeci kendini dışarı attığı anda uçak büyük bir gürültüyle infilak etti.
Fiziksel yaralar geçti, ruhsal izlerkaldı: "Aynı adam değilim"
Kazadan sonra Hava yolları şirketi her yolcuya "kayıtsız şartsız" 30 bin dolar ödeme yapsa da Carleton için hiçbir şey eskisi gibi değil. Uçak kazasından sonraki ilk kışında, Minneapolis’teki kar fırtınasının rüzgar sesi bile onu o dehşet anlarına geri götürüyor.
Uykusunda, arabasının zemininden alevler yükseldiğini gördüğü kabuslar görüyor. Eşi Carolynn, kocasının ses tonunun bile değiştiğini, hafıza sorunları yaşadığını ve sık sık nerede olduğunu unuttuğunu söylüyor. Duyma kaybı ve ağır panik ataklarla boğuşan Carleton, hayatının geri kalanında uçağa binemeyeceğini düşünüyor.
O artık, alevlerin içinden yürüyerek çıkan ama ruhunu o enkazda bırakan bir adam. Carleton’ın dediği gibi: "Hayatta olduğum için inanılmaz şanslıyım ama artık aynı adam değilim."
