Patel Motel Hikayesi adlı bir kısa film bu ilginç hikayeyi anlatıyor. Kısa filme göre 'Patel'ler, ABD’deki otel ve motellerin yüzde 60’ından fazlasını kontrol ediyor... Peki, bu nasıl olmuş?
Çeşitli kaynaklara göre Hindistan’ın Gujarat eyaletinden çıkan Patel’ler zaman içinde Amerika’da bir motel imparatorluğu kurdu. Bugün ABD’nin otoyollarında mola verdiğinizde karşınıza çıkan motellerin tabelalarında sıkça aynı soyadını görürsünüz: Patel. Bugün Amerika’daki tüm motellerin yaklaşık yarısı Hint kökenli Patel ailelerine ait. Birçok otel sahibi Hindistan'ın Gujarat eyaletinden geliyor. Ve birçoğu, bölgede yaygın bir soyadı olan Patel soyadını taşıyor. Bu durum yalnızca bir tesadüf değil; yarım yüzyılı aşkın süredir süregelen durum.
HİKAYE NASIL BAŞLADI?
Bu hikâye, 1940’lı yıllarda Kanji Manchhu Desai adındaki bir Hintli göçmenin Kaliforniya’da küçük bir oteli devralmasıyla başlamış. II. Dünya Savaşı sırasında Japon kökenli otel sahibinin kamplara gönderilmesiyle boş kalan bu tesis, Patel’lerin Amerika’daki varlığının ilk adımı olmuş. O yıllarda Desai, yalnızca kendi işini kurmakla kalmadı; Hindistan'ın Gujarat eyaletindeki tanıdıklarını da ABD’ye çağırarak yeni bir göçmen akımını başlattı. O dönem söylediği “Sen Patel’sen, otel kirala!” sözü, kısa sürede topluluğun sloganına dönüştü.
Böylece Hindistan’ın batısındaki küçük köylerden yola çıkan Patel’ler, Amerika’nın dört bir yanında değeri düşük motelleri satın alarak kendi iş ağlarını kurmaya başladı. Onlar için motel sadece bir iş kapısı değildi; yeni bir yaşam biçimiydi. Aileler birlikte çalıştı, çocuklar temizlikten resepsiyona kadar her işte görev aldı. Kısa sürede Patel’ler, “Patel Motel” adıyla anılan bir ticaret ağı kurdu.
BİRBİRLERİNİ DESTEKLEDİLER
Kaynaklara göre Patel’lerin Amerika’daki yükselişi, büyük sermayeye değil, karşılıklı güvene dayalı bir ekonomik dayanışmaya dayanıyordu. O yıllarda göçmenler için banka kredisi almak neredeyse imkânsızdı. Bu yüzden Patel aileleri kendi içlerinde bir sistem geliştirdi: Krediler sadece el sıkışarak veriliyor, ödemeler “ne zaman mümkünse” anlayışıyla yapılıyordu. Bir aile motel aldığında oraya taşınır, tüm işleri kendi yapardı. Anne resepsiyonda, baba bakımda, çocuklar temizlikte çalışırdı. Personel masrafı sıfırdı. Elde edilen kazançla yeni moteller alınır, başka akrabalara devredilirdi.
